MORZE ARALSKIE CO CZŁOWIEK POTRAFI ZROBIĆ PRZYRODZIE

Jedziemy  po dnie wyschniętego „Morza”. Z jednej strony obserwujemy przepiękne twory klifów kiedyś oblewanych wodą z drugiej resztki wody, której tak jakby przybywa (dwa lata temu było jej znacznie mniej). Co chwile widać wraki statków na stepie, ale nie możemy do nich dotrzeć bo teren zrobił się bardziej podmokły.

wjazd do miasta

STEP CIĄG DALSZY

Po nocnym deszczu, rano budzi nas rześki poranek. Ruszamy dalej. Jedzie się przyjemnie po jeszcze mokrawym piachu (prawie się nie kurzy). Sielanka jednak nie trwała długo około godziny 11 temperatura osiąga 40 stopni, a wzbijane tumany kurzu stają się nie do zniesienia dla auta jadącego za, Staramy się jechać równolegle na zakładkę. Przerwa na obiad jak zwykle na stepie bardzo krótka bo dziś oprócz wysokiej temp. bardzo mocno wieje.

Późnym popołudniem zaczynają dochodzić do na s sms-y. Tak pojawił się zasięg GSM, po prawie 600 km zupełnej dziczy. Widzimy maszt telefoniczny więc podążamy w jego stronę tam musi być cywilizacja. Przecież nie stawia się czegoś takiego dla skorpionów i jaszczurek.

Za około godziny naszym oczom ukazuje się wieś, ale na tle otaczającego krajobrazu jest to metropolia. Mieszkający tu ludzie pracują prawdopodobnie przy widocznej w oddali stacji sprężania pozyskiwanego tu gazu. Ważną informacja dla nas jest to, że możemy tu zatankować (w piaszczystych warunkach auta palą znacznie więcej).

Wieczorem Ukazuje się nam brzeg mocno wyschniętego jeziora Aralskiego.

STEP DZIEŃ PIERWSZY

Po nocy spędzonej gdzieś na obrzeżu miasta wczesna pobudka, śniadanie, tankowanie aut na ful paliwem i wodą, zakup pieczywa warzyw itp. i na trzy dni odcinamy się od cywilizowanego świata. Stajemy oko w oko ze „stepem szerokim, którego okiem nawet sokolim nie zmierzysz”.

MORZE KASPIJSKIE, ZAŁATWIANIE REGISTROWKI

Po przebudzeniu okazuje się, że Morze Kaspijskie to nie Adriatyk lecz żółto mleczny akwen ciągnący się po horyzont. Nadmorska wioska w pełni oddaje klimat Kazachstanu, gdzie po piaszczystych drogach spacerują leniwie( niczym niemieccy turyści w Pogorzelicy) udomowione wielbłądy. Po śniadanku śmigamy dalej na wschód dojeżdżając do miasteczka Atyrau przez które przepływa rzeka Ural, wyznaczając gdzie kończy się Europa, a zaczyna Azja. Właśnie tutaj postanawiamy „załatwić” registrowi (obowiązkowy meldunek w Kazachstanie dla obcokrajowców przebywających dłużej niż 5dni na jego terytorium)...

Wstajemy rano nawet bardzo na czas polski to 5:30.

Po ok. 200 km docieramy do Astrachania, Gabi z Olkiem widząc MC Donalda oponują za obiadem właśnie  kapitulujemy i zamiast kawioru wciągamy po BIG MACU .

Po drodze mijamy przydrożny stragan z owocami ale ceny wyrywają z butów arbuz 7 zł za kg. więc kupno astrachańskiego specjału odłożę na później.

Wieczorem sprawnie przekraczamy granice z Kazachstanem wymieniamy oiro na kazachskie tengi ( 1 teng = 0,02 zł) kupujemy strachowke (ubezpieczenie – polska zielona karta nie działa) i śmigamy w kierunku MORZA KASPIJSKIEGO .

Słowo śmigamy użyte w poprzednim zdaniu użyłem bardzo na wyrost bo prędkość przelotowa spada do 20km/h. Asfalt w tym regionie występuje incydentalnie a dziury w drodze potrafią być głębokie na 0,5 metra.

Po północy docieramy na nocleg nad brzeg morza.