DROGA W STRONĘ ASTRACHANIA

Pobudka 8:20 wyjazd 10 do Astrachania ponad 900 km chyba nie do zrobienia, ale próbować trzeba chociaż jakość drogi nie napawa nadzieją.

Po drodze lotna premia ale dla policjanta w postaci 0,5 lit. WYBOROWEJ POLSKIEJ – wyprzedzanie ciężarówki na zakazie ( oczywiście ciężarówka marki KAMAZ gnała z zawrotną prędkością 24,5 km/h, a zakaz wyprzedzania ciągnął się 15km) ale wykroczenie było ewidentne udokumentowane w ful HD więc premia się należała jak chłopu ziemia.

Przed zmrokiem wjeżdżamy do Wołgogradu dawniej Stalingrad .

Przejazd przez miasto to niekończąca się historia. Na wyjeździe łapie nas ogromna ulewa, po ujechaniu 30 km nocleg przy jadłodajni.

Ciężko się przestawić na miejscowy czas więc zerwaliśmy się o…….. 11 czasu lokalnego.

Większość ludzi w Polsce ma dziwne wyobrażenie o Rosji, którą znają tylko z telewizji bądź bzdurnych relacji pseudo reporterów i innej maści „poetów” typu H.Bader. Dominującym mit powtarzany przez Polaków to: wszech obecna bieda, w sklepach pusto i drogo, a Misza z Saszą w Rosji straszą.

Niestety siedząc w domu widzimy świat takim jakim chcą go nam przedstawić upolitycznione media. Przykładem tego jest Smoleńsk do którego dzisiaj dotarliśmy , przedstawiany jest jako mała miejscowość otoczona lasami gdzie miała miejsce tragedia. Tymczasem Smoleńsk jest to misto liczące ok. 250 tyś mieszkańców z trzema lotniskami, a samo miejsce tej wielkiej tragedii to porośnięta krzakami łąka otoczona salonami samochodowymi.

Około 20 km od Smoleńska jest Las Katyński miejsce mordu na wybitnych Polakach. Niezwykłe miejsce przepełnione Polską.

Po przedpołudniowej zadumie nad tym jak kruche i ulotne jest życie człowieka ruszamy w stronę Brańska. Po przejechaniu około 150 km zatrzymujemy się bo wszyscy na nas trąbią, nie wiemy co się stało. Może coś odpadło? Oglądamy dokładnie auto ale trąbienie nie ustaje, okazuje się, że przejeżdżamy obok pomnika poświęconego kierowcom, a inni kierowcy właśnie klaksonem oddają temu hołd. Po krótkim TUUUUUT, TUUUUUT, TUUUUUUUUUT ruszamy dalej...

Wyjazd po godzinie szesnastej dnia poprzedniego i spadek adrenaliny przedwyjazdowej powoduje szybkie zmęczenie materiału dlatego dzisiaj startujemy jeszcze z Litwy, ale z założeniem dotarcia w okolice Smoleńska.

Prędkość przelotowa w naszym Iveco to około 100km/h więc żaden szczegół nie umknie naszemu oku. A za oknem pole, las, pole i znowu las i tak nam droga mija .

No i w końcu nie lada atrakcja granica Łotewsko – Rosyjska. Tak tak na świecie są jeszcze granice na których spędza się wiele czasu wypełniając dokumenty, dokumęciki, świsteczki, świstunie, zbiera się pieczątki na jakichś kwitkach, a to wszystko aby dostać się na następny level wyprawy.

Poszło nawet sprawnie 40 min – nasz offroadowy kamperowóz był wielką atrakcją na granicy, a ile pali? A gdzie jedziemy? A po co? A ile alkoholu wieziemy i tu niewielkie schodki się pojawiły bo dwie zgrzewki piwa to za dużo. Jednak po przyjacielskiej rozmowie i tłumaczeniu, że w Polsce mówią tylko o sankcjach wobec Rosji, że myśleliśmy że w Rosji nie ma na twarzy celników pojawił się uśmiech „ No i przeszło.

Przestawiamy zegarki dwie godziny do przodu tankujemy paliwo po 1,9 zł i w drogę.

1Wydawać by się mogło, że UE nałożyło sankcje na noc.

2Nocleg w doborowym towarzystwie.

Ostatnie poprawki,  dociągnięcia mamy już za sobą. W myślach podsumowanie paszporty- zabrane ,dokumenty -zabrane , chyba wszystko jest na pokładzie ? O czymś pewnie zapomniałem, ale trudno ,nie można się wracać to przynosi pecha. Tak mówią przesądni, a ja przecież jestem przesądny- cholernie przesądny. Normalnie dzień świra. 

Dzisiejszy plan przejechać Litwę, Łotwę i zanocować przy granicy z Rosją.

Droga tranzytowa przez te dwa małe państewka  to nic ciekawego, właściwie tylko przejeżdżamy bez dłuższych przystanków w stronę największego państwa świata.

Gdy pod koniec sierpnia 2013 roku przekraczałem granicę Chińsko Kirgiską (powrót z Tybetu), w głowie było tylko jedno. Dojechać do jakiejś jadłodajni gdzie serwują cywilizowane żarcie i wcale nie musi być to comber jagnięcy, w zupełności zadowalająca była by rosyjska solianka podawana przez panią bufetową w przydrożnych barach. Ten region Chin rzuca na kolana przepięknymi widokami himalajskiej przyrody, ale zniechęca całą resztą. Drogi w Himalajach to jeden wielki plac budowy, lokalna strawa taka sobie o napojach rozmownych nie wspomnę, mistycyizm tybetańskich mnichów skończył się dawno temu, a obecnie sprzedają brednie, gratis dorzucając kicz. Dodając do tego problemy z wysokością (choroba wysokościowa) byłem pewien, że prędko tu nie wrócę. Nie minął jednak rok, a wraz z Łukaszem Dyrakiem (Bezdroża 4x4) nad mapą rysowaliśmy trasę nowej wyprawy do państwa środka. Jeżeli macie ochotę śledzenia naszych poczynań zapraszam do lektury.  Do Chin własnym autem wjechać można, ale………………………..

Ponad pół roku zajęło załatwienie wszystkich formalności umożliwiających nam dojazd, wjazd i poruszanie się po  Chinach. Niezastąpiony w tej kwestii był Łukasz Dyrak, który korespondował z Chińczykami dosyłając co chwile jakieś papierki, ksera dokumentów, zdjęcia aut, skany dowodów, paszportów itp. itd.

Łukasz tak się zaangażował, że zapomniał pojechać do Vorkuty (wyjazd, który co roku organizuje)

 Także  napięta sytuacja na linii  UE - Rosja przyniosła nam wiele dziwnych sytuacji podczas załatwiania wiz rosyjskiej i kazachskiej. Szczęśliwie całą biurokrację mamy raczej ogarniętą, pozostało parę drobnostek i w drogę. 

WYJAZD JUŻ DZIŚ!!!!!

Do wyjazdu już tylko 0 dni, auta zapakowane po kokardy. Trzeba tylko dorzucić parę  pierdol i w drogę.

Na pierwszy ogień pójdą dwie republiki nadbałtyckie Litwa i Łotwa,

Następnie sprawdzimy w jakim zakresie Rosjanie respektują sankcje nałożone przez USA i UE.

W Astrachaniu posmakujemy arbuzów i kawioru (te specjały są tu najlepsze na świecie)  przekroczymy 

Granicę  z Kazachstanem ,i po kąpieli w morzu Kaspijskim będziemy podziwiać step szeroki którego okiem nawet sokolim………..po około trzech dniach bez cywilizacji dotrzemy do resztek jeziora Aralskiego. Dalej będziemy podążać na wschód by dotrzeć do ziemi mlekiem JAKA płynącej Kirgistanu.

Po trzech dniach rozkoszowania się przepięknymi widokami gór, staniemy na granicy CHIŃSKIEJ.

Następnego dnie dopełnimy formalności  w Kaszgarze ( przeglądy aut, chińskie prawo jazdy) i ruszymy na podbój Państw Środka. Z około  3 tygodnie dotrzemy do wielkiego muru, w Pekinie kupimy po podkoszulku i przez Mongolię ruszymy w drogę powrotną.

Mimo wszelkich starań mamy jeden dzień obsówy :) Ale nic to zaczynamy naszą przygodę od 27.06.2015